Jedną z gałęzi transportu, która coraz bardziej zyskuje na znaczeniu, przede wszystkim w aspekcie rozwoju transportu śródlądowego jest transport wodny śródlądowy inaczej zwany rzeczny. Jets on w dużej mierze uzależniony od naturalnej sieci hydrograficznej , oraz od wielkości ponoszonych kosztów na przystosowanie rzek do wymogów nowoczesnego transportu wodnego. Pomimo sprzyjającego systemu rzecznego dwóch dorzeczy – Wisły i Odry, obejmujący niemal cały obszar Polski, zaniedbania inwestycyjne szlaków żeglugi śródlądowej spowodowały, że ten rodzaj transport odgrywa minimalną rolę w strukturze przewozów w Polsce. W Polsce w roku 1994 długość żeglownych, śródlądowych dróg wodnych wynosiła 3980 km . Odra stanowi najważniejszą drogę wodną w Polsce, mającą połączenia kanałami z siecią żeglugową Europy Zachodniej. Porównując z innymi rzekami europejskimi wielkość przewozów na Odrze jest zdecydowanie mniejsza. W jeszcze niższym stopniu dla celów transportowych wykorzystywana jest Wisła.   Niewielkie przewozy na tej rzece odbywają się pomiędzy Warszawą a Gdańskiem oraz między Krakowem a GOP-em. W 1994 roku żegluga śródlądowa w Polsce posiadała 14 holowników, 349 pchaczy i 866 barek rzecznych. Śródlądowa żegluga pasażerska ogranicza się do rejsów turystycznych. firmy spedycyjne oraz transportowe także wywarły duzy wpływa na obecny stan żeglugi środklądowej. Rejsy wcześniej wspomniane odbywają się one najczęściej w pobliżu większych miast położonych nad rzekami. Charakter turystyczny, sezonowy ma też żegluga na Wielkich Jeziorach Mazurskich, na Kanale Elbląskim i jego odgałęzieniach, na Kanale Augustowskim oraz na niektórych sztucznych zbiornikach wodnych.